|
|
|
|
|
|
Geschiedenis van de Amerikaanse Staffordshire Terriër
De rasnaam geeft het eigenlijk al aan: de Amerikaanse Staffordshire Terrier is de Amerikaanse versie van de Staffordshire Bull Terrier. Op het eerste gezicht verschilt hij alleen in grootte van zijn Engelse neef (hij meet 46-48 cm, tegen de 35-40 cm van de Staffordshire Bull Terrier), maar hij heeft ook meer ontwikkelde kaken. De geschiedenis van de Staffordshire Terrier is niet los te denken van die van hondengevechten (hond tegen hond) en van die van gevechten van hond tegen stier. Deze laatste waren heel lang enorm in trek bij een bepaald publiek, vooral in Engeland. In het begin van de 19e eeuw nam de belangstelling hiervoor enigszins af. In 1835 werden ze definitief verboden (wat overigens niet verhinderde dat de echte 'liefhebbers' nog een tijd lang doorgingen met het organiseren ervan). Weddenschappen gingen nu verder op gevechten van hond tegen hond. Bovendien begon tegen deze tijd het systematisch kruisen van honden waarvan redelijkerwijs kon worden aangenomen dat ze nakomelingen kregen die erg geschikt waren om in de vechtkuil (Engels: 'pit') te worden ingezet. Bulldogs werden te langzaam en zwaar gevonden; ze wogen immers 35-50 kg. Deze honden waren eerder altijd gebruikt als vechthonden tegen stieren (bull is stier in het Engels). Ze werden dus gekruist met verschillende andere terriërs om slankere en snellere exemplaren te krijgen die in een meer flitsende actie konden vechten. Het is moeilijk om precies te zeggen welke rassen indertijd voor deze experimenten werden gebruikt. Ook al, omdat er enige spraakverwarring heerste over de benaming 'terriër'. Veel jachthonden van onbestemde herkomst werden indertijd onder die noemer gerangschikt. Maar het is zo goed als zeker dat de English White Terrier (een ras dat in het begin van de 20e eeuw was verdwenen), de Black and Tan Terrier uit de streken rond Manchester en de Fox Terrier hun inbreng hebben gehad in de hond die uiteindelijk de rasnaam Staffordshire Bull Terrier kreeg. Het waren vooral slotenmakers en ijzersmeders in het graafschap Staffordshire in het midden van Engeland die deze hond hogelijk waardeerden. In 1860 kruiste een fokker uit Birmingham, genaamd James Hinks de Staffordshire Bull Terrier opnieuw met de English White Terrier, vervolgens met de Pointer en de Dalmatische Hond. Daaruit resulteerde een wit hondenras dat White Bull Terrier werd genoemd. Dit ras staat aan het begin van de huidige Bull Terriërs.
Het werd indertijd vervolgens opnieuw gekruist met een Staffordshire Bull Terrier om een nieuwe kleur te fokken, waarvan enkele exemplaren aan het einde van de 19e eeuw naar de Verenigde Staten werden geëxporteerd. Daar werd met deze honden gefokt en het kon eigenlijk niet uitblijven of de nakomelingen begonnen zich qua type in een andere richting te ontwikkelen. Dat ging zover, dat in 1898 Mr. Bennet de eerste vertegenwoordigers van een nieuw ras kon presenteren. Dit ras was geenszins uniform van type en heeft in de loop van de tijden verschillende rasnamen gehad: Pit-Dog, Half and Half, American Pit-Bull Terrier, Pit-Bull Terrier, Yankee Terrier en American Staffordshire Terrier.
Het is duidelijk dat de Amerikaanse Staffordshire Terrier een ingewikkelde geschiedenis achter de rug heeft, net als zijn familieleden trouwens. Er is over die geschiedenis ook heel wat afgeruzied, maar het enige dat als een paal boven water blijft staan, zijn twee data: het jaar 1935, toen de Staffordshire Bull Terrier door de Britse Kennel Club officieel werd erkend en 1936, toen de standaard voor de Amerikaanse Staffordshire Terrier door de American Kennel Club werd goedgekeurd. Toeval of voorbeschikking? De eerste Amerikaanse Staffordshire Terrier die officieel werd ingeschreven in het stamboek was Pete, die opviel door zijn zachte aard en zijn kalme houding. Hij had naam gemaakt als acteur in de film 'Our Gang' die in de jaren '30 veel succes had.
Bron: Mijn hond, mijn vriend
|
